|
Cafer Temiz’e Bir bahar gecesi gök aydınlandı….Yüreğinden bize, sevgi akarken Yüreğimden yürek sökülüp gitti….. Gözler nurlu yüze, sana bakarken Hü, hü sesleriyle, kulak çınladı…. Cennet gülü olup, bize kokarken Yüreklerden yürek söküldü gitti…. Yüreğimden yürek, sökülüp gitti Mendiller ıslandı, ellerimizden Gece güneş oldu gözlerimizden Bize takat verdin dizlerimizden Yüreklerden yürek, söküldü gitti Bulunduğu yere özden yakışan….En verimli çağda, uçtu nefesin Yol, erkanın ile, bize a kı şan…..Bizlere küpeydi, kadife sesin Gülen gözler ile, özem bakışan…… Kalplerde tahttaydın bizle herkesin Yüreğimden yürek, sökülüp gitti…. Yüreklerden yürek, söküldü gitti Yürekte sevgiydin gözlerde güneş Özün özümüze, sen bize bir eş Sen Dede, abi sen herkese kardeş Yüreğimden yürek, sökülüp gitti İsyanım tanrıya yok muydu derman.. Gericiye düşman, oydu Pir Sultan Aldın elimizden, yazgısız ferman…. Oydu ateşlerden, Sivas’tan yanan Unutun desende, bizimle her an…… Sevgiye doymayan içip kanmayan Yüreklerden yürek, söküldü gitti…. Yüreğimden yürek, sökülüp gitti mazlumzengin.com’a şiir eklerken Bizde radyozengin türkü dinlerken Bizler yüreklerle çok şey beklerken Yüreklerden yürek, söküldü gitti Fikrin fikirlerden, üstündü çağdaş… Kerbelâ’m acısın, hep taze tutan Yolun yolumuzdur, bize arkadaş…. Kötüyle, yobaza, kaşların çatan Düşene, el veren, sevgiye yoldaş…. Sevgi, hoşgörüyle tohumun atan Yüreğimden yürek, sökülüp gitti…. Yüreklerden yürek, söküldü gitti Bize ışık oldun, Nur kalacaksın Mazlum’un yürekte hep olacaksın Sesin kulaklarda, sen dolacaksın Yüreğimden yürek, sökülüp gitti 24 03 2008 saat 13: 00 Mazlum Zengin
|
|