Okyanus

[mazlum]

"Okyanus!...


Su, kendine sırdaş arıyordu. Önce buluta verdi sırrını. Ağır geldi sır
buluta. Sağanak sağanak doktu suyun tüm sırlarını.

Sonra göle gitti su. Ona anlattı derdini. Bu arada bulut suyun sırrını
yağmur yapıp, dolu yapıp, kar yapıp savurduğu için, zaman zaman taşıyordu
göl ve suyun sırrı iyice açığa çıkıyordu.

Sonra nehre verdi su sırrını. Nehir aldı suyun sırrını çekti gitti, dereye
verdi. Dere biraz daha yavaş olsa da nehirden, o da götürdü suyun sırrını
bir başka bilinmeze... Çağlayanlar, şelaleler, akarsular... Hepsi
kayboluyordu bir anda. Sonra bir gün su takip etti dereyi. Dere okyanusa
kavuşunca fark etti su, bütün sırlarının akarsularla, çağlayanlarla,
ırmaklarla... Okyanusa taşındığını.

Karar verdi su. Sırrını okyanusa verecekti. Öyle de yaptı zaten. Tüm
sırlarını okyanusa verdi. Artik suyun sırrını okyanustan başkası bilmiyordu.
Ne taştı okyanus, ne bir başkasına taşıdı suyun sırrını, ne de kurudu....

Gecen karsılaştık suyla. Bir bardaktaydı. Suskundu. Çok uğraştım
konuşturamadım. Ben tam giderken "Dur !" dedi su. Durdum! Okyanus yürekli
dostlar bulmadan sakin konuşma! Taşıyamazlar, kaldıramazlar senin yükünü,
canini yakarlar, utandırırlar. dedi.

Çevremizde hep OKYANUS yürekli dostlarımızın olması dileği ile ...."

Yazarı bilinmiyor...

[sabiha]

Okyanus Yürekli Dostlara çok ihtiyacımız var hocam